حسن کامشاد، نویسنده، مترجم، پژوهشگر، استاد پیشین دانشگاه کمبریج و از مسئولان سابق شرکت نفت ایران، در آستانهٔ صد سالگی درگذشت.
بنابر گزارشها، آقای کامشاد روز پنجشنبه اول خرداد در لندن درگذشت.
حسن کامشاد، با نام اصلی سید حسن میرمحمد صادقی، چهارم تیر ۱۳۰۴ در اصفهان زاده شد و پس از دریافت دیپلم متوسطه در آن شهر، در سال ۱۳۲۴ همراه با شاهرخ مسکوب به دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران رفت.
شاهرخ مسکوب از نزدیکترین دوستان او بود و آقای کامشاد در آثار خود به تاثیر عمیق او بر زندگیاش اشاره کرده است.
بیشتر در این باره: نهرو به صرف بریانی در مهمانی حسن کامشادحسن کامشاد پس از فارغالتحصیلی از دانشکده حقوق، در سال ۱۳۲۷ به استخدام شرکت نفت در آمد و مدتی در آبادان، اهواز و مسجدسلیمان زندگی کرد.
این نویسنده و مترجم پرکار مدتی عضو حزب توده بود و در سال ۱۳۳۳ به بریتانیا رفت.
او در بریتانیا علاوه بر تدریس زبان فارسی در دانشگاه کمبریج، دکترای خود را نیز از این دانشگاه گرفت. پایاننامهٔ او درباره نثر معاصر فارسی بود و سالها بعد به ترجمه خودش و با عنوان «پایهگذاران نثر جدید فارسی» در ایران به چاپ رسید.
او همچنین در دههٔ ۱۳۴۰ حدود یک سال استاد میهمان در دانشگاه لسآنجلس کالیفرنیا (یوسیالای) بود.
آقای کامشاد اواخر دههٔ ۱۳۳۰ به ایران و به شرکت نفت بازگشت و سپس در سال ۱۳۵۵ به عنوان نمایندهٔ این شرکت به لندن رفت.
او در زندگینامه خودنوشتش توضیح داده که چگونه مدتی پس از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ یک باره او را بازنشسته کردند.
آثار کامشاد
کتاب دو جلدی «حدیث نفس» زندگینامه خودنوشت حسن کامشاد است که جلد اول آن ۱۳۸۸ و مجلد دوم آن ۱۳۹۲ چاپ شد و بارها تجدید چاپ شده است.
آقای کامشاد در این کتاب که از جمله محبوبترین آثار تالیفی او در بین طرفدارانش به شمار میرود، خاطرات و دیدگاههای خود از مهمترین چهرههای ادبی، فرهنگی و سیاسی معاصرش را شرح داده است.
از پژوهشهای مهم او نیز میتوان به «پایهگذاران نثر جدید فارسی» و «مترجمان، خائنان» اشاره کرد.
با این حال عمدهٔ آثار حسن کامشاد ترجمه در حوزههای مختلف بود و میکوشید ترجمه را با نثر ویژهٔ خود تا حد تالیف ارتقا دهد.
«تاریخ چیست» اثر ادوارد هالت کار، «سرگذشت فلسفه» نوشته برایان مَگی، «امپراتور» از ریشارد کاپوشچینسکی، «قبلهٔ عالم» اثر عباس امانت، «یاکوب بورکهارت» نوشته جان لوکاچ، «تاریخ بیخردی» تالیف باربارا تاکمن، «دنیای سوفی» نوشته یوستین گردر، و «دریای ایمان» اثر دان کیوپت و «ویتگنشتاین، پوپر و ماجرای سیخ بخاری» نوشته دیوید ادموندز برخی از آنها هستند.